Van vier naar één
De roadtrip begon goed, toen we probeerden onze tassen achterin de krappe Toyota corolla ascent hatch probeerde te proppen, boodt een vent ons aan om zijn kampeerspullen over te nemen. Nadat we zijn stoel, twee hengels, drie pannen, messenset en nog een aantal dingen hadden ingeladen was er geen ruimte meer voor de koeltas en een aantal andere spullen die we van hem kregen, we vertrokken in onze overvolle auto vanuit Sydney naar de Princes hwy die ons langs de kust richting Melbourne bracht.
Via een advertentie kwamen we op een boerderij terecht die niet met de heks onderhandelde, zij stond bij hen bekend als the dragon. Hier gingen wij abrikozen plukken. Dat bezorgde geen pijnlijke vingers en was lekkerder snoepen tijdens het plukken, helaas kwamen wij op de laatste plukdag en was er daarna geen werk meer.
De keuze was nu wachten op plukwerk dat nog enige weken kon duren, vertrouwen op de heks dat ze nu eindelijk ons vooraf beloofde perzikplukwerk zou aanbieden of vertrekken.
Na enige discussie besloten we allemaal weg te gaan, liftend naar Melbourne.
We deden een wedstrijdje wie het eerst op Federation Square - hét plein van Melbourne -zou aankomen, toen Kajan zijn eerste lift kreeg en Jelle en Jeroen al waren ingestapt in de auto die ze direct naar Melbourne zou brengen zat ik een bammetje pindakaas te smeren. Iets wat ik niet had moeten doen, want ik kwam bijna een uur later dan winnaar Kajan aan.
Grappig was wel dat mij van tevoren was verteld dat liften illegaal was in Australië en dat twee van de vier mensen die mij oppikte voor de politie werkten.
In Melbourne gingen we de eerste dag naar de Australian Open.
Ivanovic speelde een oefenwenwedstrijdje waaraan te zien was dat ze het toernooi ging winnen, vervolgens zagen we Sharapova, Wozniacki en Federer op de centre court winnen. Ik was verbaasd door hoeveel tennissers je op een dag kon zien, alleen Nadal mistte uit het rijtje dat ik ken. Na Venus Williams' overwinning konden we kiezen tussen Henin en Rus. Onze keuze bleek de juiste te zijn aangezien Rus onze steun heel hard nodig hadtegen de op papier betere Mattek-Sands. In de derde set stond ze 3-5 achter en won uiteindelijk met 7-5. Op tennisfora zijn inmiddels hele discussies te vinden over het gedrag van het Nederlandse publiek en de invloed daarvan op de speelsters.Als klap op de vuurpijl zagen we de eerste wedstrijd van mijn favoriet Djokovic.
In Melbourne kregen we een baantje als pedicab driver, wat op de eerste dag niet bepaald lonend leek. Toch besloten we door te gaan, mede omdat we de oprichter van het bedrijf, Andrew, een hele mooie baas was. Gelukkig bleek dat het op weekendavonden een heel relaxt baantje is waarmee je leuke mensen ontmoet en ook nog een aardig centje verdiend. Voor zover ik weet heeft Jelle het record in een 11 uur shift van 250 dollar en een groot big mac menu.
Regelmatig krijgen mensen een schuldgevoel en als je ze verteld wat ze moeten betalen, geven ze je het drievoudige.
In Melbourne staat de Victoria State library, een hele chille bibliotheek waar ik heb besloten dat ik het als doel zie om echt goed te leren schaken.
Jelle kam's ma en pa tegen tijdens werktijd waardoor Lydia voorlopig mijn laatste klant als pedicab driver was.
De australian open volgden we via de tv en de finales keken we op Federation square, waar het nationalisme van Schotten en Serven duidelijk hoorbaar en zichtbaar werd gemaakt. Schotten doen dit door menigvuldig c'mon Andy! te roepen terwijl Serven meer onverstaanbaar - mogelijk Servisch - joelen en zingen.
Na afscheid te hebben genomen van Andrew, Kajan, Jelle's delegatie en Jeroen was het tijd voor mij om sinds vier vluchten zonder Jelle en voor het eerst alleen te vliegen.
Mijn vlucht vertraagde steeds meer waardoor ik uiteindelijk 50 dollar aan vouchers kreeg waarvan ik mezelf overvol heb gegeten en gedronken, fijn was wel dat ik geen hostel meer hoefde te zoeken voor de nacht en dat ik 's ochtends aankwam in Auckland.
Het viel me op dat Maori's een veel groter deel van de bevolking zijn en dat de cultuur veel aanweziger is dan Aboriginals in Australie. Om te zorgen dat geen enkele dronkelap iets in zijn hoofd haalt, zijn alle bouncers Maori.
Na drie nachtjes had ik het wel gezien en besloot ik om naar het noorden te liften, het liefst naar Paihia in de Bay of Islands. Ik had op internet gelezen wat een goede plek was om te gaan staan en daar stonden twee Nederlandse dames met dezelfde eindbestemming. Na een half uur proberen namen we de bus de stad uit en probeerde het daar opnieuw, wederom zonder succes. Na één minuut aan de overkant in mijn eentje te hebben geprobeerd had ik een lift.
Mijn derde lift waren chille kiwi's die naar een meertje gingen met een touw aan een boom op een steile helling waar je het water in kon slingeren. Heel vet.
Het is ziek eng als je tien meter naar beneden kijkt en je ziet rotsen onder je en dan moet je loslaten, gelukkig haal je het wel maar ik kan mensen afraden om een zijlanding te proberen.
's Avonds kwam ik aan in Paihia en de volgende dag kwam ik de mede-lifters tegen, ze waren ook op mijn plek gaan staan en meteen opgepikt. Als ik iets heb geleerd van liften tot nu toe is het dat je de juiste plek moet kiezen.
Na mijn aankomst ontmoette ik een groep die met een bustrip hiernaartoe was gekomen, die zorgden ervoor dat ik een gratis bed en goed gezelschap had.
Inmiddels ben ik Jeroen in Auckland en hier al tegen gekomen, hij heeft ook een buspas en ik reis al liftend voor hem uit.
Ik wilde vandaag gaan skydiven maar ik heb besloten om dat ergens volgende week te gaan doen bij Lake Taupo, aangezien de views daar nog beter schijnen te zijn. Morgen ga ik met Welmoed, die ik via veel connecties al had kunnen kennen (svsz, Zwoer, Kajan, Theehuis) naar Cape Reinga.
Ik houd jullie op de hoogte.
Reacties
Reacties
Tjonge, wat een lang en spannend verhaal. Ongelofelijk dat je na alweer zoveel belevenissen sindsdien nog al die details van je dagje Oz Open weet! En niet alleen daarvan, je hebt je zintuigen wijd open staan. Wel stug dat je in die reusachtige gebieden keer op keer dezelfde Jeroen tegenkomt. Lopen er een soort backpack-meridianen door het land? Vraag eens aan Welmoed of ze ckv heeft gehad van ene Gijsbert.
Je hebt je lieve bloglezertjes lang in spanning gehouden, maar nu krijgen we ook iets. Enne... heb jij soms wel die zijlanding geprobeerd? Heeft iemand ook een foto gemaakt van You Tarzan Romeo?
Veel plezier met het vervolg van je wereldavontuur. X
Dag lieve jongen! Dank voor je mooie verhaal. Erg leuk dat je ons zo op de hoogte houdt van je spannende avonturen.
Ik vind het heel knap dat je zo'n uitgebreid verhaal hebt geschreven. Dapper dat je zo in je eentje door Nieuw Zeeland reist. Veel plezier, alle goeds, en blijf ons op de hoogte houden.
Liefs van je moeder.
Klinkt nice allemaal, Lake Taupo skydive kan ik aanraden, zelf niet gedaan maar mensen gesproken, en die zeiden dat het relatief goedkoop was daar. Gister Mount Doom beklommen en zit nu in Wellington, ik geniet erg van de luxe van mijn ouders. xxx Julliet
Een adembenemend verslag, Rutger! Ik heb het gelezen met grote bewondering voor je geheugen en je vindingrijkheid. Je bevestigt bovendien de regel dat mensen met een groot vertrouwen dat het allemaal wel op z'n pootjes terecht komt, dat ook telkens bevestigd zien.- Plukken is een bekend zwaar werk, waarbij je nooit kunt opboksen tegen concurrenten uit andere culturen. Ik zie het voor me! - En liften is overal ter wereld, denk ik: de gioede plek weten waar je moet gaan staan.- Ik volg je spannende solotour met grote belangstelling: je verslag smaakt naar meer!
opa Reyer
Met verontwaardiging heb ik vernomen dat je jezelf als doel hebt gesteld echt goed te leren schaken. Verder kan me even niets herinneren van je blog door de emoties van verontwaardiging. Al die dagen dat ik zo graag met je wilde schaken en je mij keer op keer teleurstelde. Zonder grapjes, nu is de kans dat ik nog een keer van je ga winnen wel erg klein. Ik heb genoten van je verhalen en ik hoop dat je de belofte onderaan je blog waarmaakt!
Lief Broertje!
Geweldig om we zo'n uitgebreid verslag van je te lezen. Het klinkt alsof je de tijd van je leven hebt. Ik had het nooit voor me gezien dat jij in je eentje de wereld over zou reizen en je dan ook nog zo goed zou redden! Ik leef met je mee en kijk uit naar je volgende verhaal! Lieve broer, wat doe je het geweldig! Dikke kus Ch
Lieve neef, wat een mooi verslag! Je schrijft erg leuk, ik kijk uit naar de volgende! liefs, Hanneke
He Rutger, ik lees nu pas, en met veel plezier, je blog. Goed hoor, je bent de enige van de drie musketiers die recentelijk heeft geblogd.
Ga je nog terug naar Melbourne om te fietstaxi´en of blijft aan mij de eer om je laatste klant te zijn geweest? Jelle heeft inmiddels op Facebook foto´s van deze gedenkwaardige fietstrip. Over foto´s gesproken: ik was onder de indruk van je prachtige NZ-foto´s op Facebook.
Nog heel veel plezier, ik hoop snel weer een blog van je te lezen. Groeten, Lydia
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}