Mijn laatste blog werd geschreven voordat we naar een thaiboxwedstrijd gingen en nadat we uit de jungle waren gekomen, dus daar zal ik nog even over vertellen.
De jungletocht had zoals je ziet op de foto's nog een mooi hoogtepunt toen we ineens bij een voetbalveld aankwamen en daar samen met de gids en de drie nederlandse hebben laten zien wat voetballen is. Op een olifant rijden was me dit keer veel beter bevallen dan de vorige keer, ondanks dat we in een colonne met toeristen reden. Ik heb ook nog even een loslopende babyolifant geaaid en toen die probeerde om een plastic zak op te eten en ik hem naar achter trok een lief schopje gekregen.
Terug uit de jungle een hele nice Thaiboxavond gezien, we namen VIP plaatsen om het spectakel van dichtbij te bekijken en dat was zeker de moeite waard. Na eerst twee vrouwen te zien vechten voor hun leveneindigden alle gevechten op de main fight na in een knock out, dus dat was sowieso genieten. Thailand zou Thailand niet zijn als er niet als tussendoortje drie geblinddoekte thaiboxers samen met de scheidsrechter de ring in werden gestuurd. Die laatste ving nog best flinke klappen.

De volgende dag hadden we een dagtrip waarbij we eerst de white temple bezochten, die wit was geverfd om van zijn reputatie als vieze tempel af te komen. Daarop volgde een boottocht over de Mekong river met wat uitleg over hoe er vroeger openlijk opium werd gehandeld en nu stiekem, we hebben even voet aan land gezet in Laos, zodat je dat land als toerist ook van je lijstje kan strepen of zodat je xenos aanstekers kon kopen waar made in Laos op stond, indrukwekkend was het in ieder geval niet. Daarna de longnecks bezocht, dat was erg zielig en het voelde raar om in hun kamp rond te lopen. Het leek erop dat ze een soort levende attractie waren en de cultuur alleen in stand hielden voor een zeker inkomen, maar wel met de bijbehorende opgerekte nek.

We zijn toen terug naar Bangkok gereisd om vanaf daar naar de tropische eilanden te vertrekken. In Bangkok waren we genoodzaakt om te shoppen doordat Kajan al zijn kleren was verloren door een fout bij de laundry service in Chiang Mai. Ik heb mezelf toen ook maar op een billabong zwembroek en birkenstocks (Kajan en Jelle wilden erg graag dat ik die kocht) getrakteerd.
Aankomen op Koh Tao was heerlijk, het regende onderweg wel en we hoorden dat het heel slecht weer was geweest, maar net zoals het de rest van de reis gaat leken wij het goede weer mee te nemen.
Overdag hadden we onze duikcursus, met een persoon waar ik jullie kennis mee wil laten maken.
Wij moesten in het zwembad basic skills aantonen waaronder tien keer heen en weer zwemmen, meet Dave from Niagara Falls.
We hadden hem al een aantal keer zien rondlopen, altijd onlosmakelijk verbonden met een Coca Cola Zero en een rietje, en een blik in zijn ogen alsof hij nergens zin in had, we noemden hem voordat we hem kenden al 'de meest enthousiaste man op aarde'.
Toen hij zijn cola op had en het water in sprong met zijn niet heel dikke lijf, vooral vet op de buik, bleek al snel dat hij het niet ging halen. Na zeven baantjes kwam hij exhausted uit het water, hij deed alsof hij het had gehaald en dat was de instructor John - die evenals alle andere Divemasters van plan was om te leren duiken en toen jaren op Koh Tao is blijven hangen - ontgaan.
Daarna moesten we tien minuten drijven en dat ging Dave prima af.
Toen we all geared up waren en simpele oefeningen uitvoerden moest hij steeds naar boven komen omdat hij meer instructies nodig had. Gelukkig had Dave al na de eerste zwembadduik door dat hij altijd beter zou blijven in drijven dan in duiken en zo besloot hij niet meer terug te keren.
We hadden met onze eerste dag duiken heerlijk weer en onderwater was wel het een en ander aan moois te zien, maar eigenlijk kan je beter niet als eerste snorkelervaring de rode zee hebben want dan gaat er veel tegenvallen. De tweede dag was een beetje bewolkt maar het zicht op 10 meter diepte was eigenlijk beter dan op dag 1. We moesten allerlei oefeningen doen die we in het zwembad hadden geoefend en mochten van het onderwaterleven genieten, wat zeker wel de moeite was. Na 4 duiken in open water hadden we onze Padi gehaald, we hoefden alleen nog een final exam te maken om te bewijzen dat we begrepen wat we deden. We hadden een weddenschap dat degene met het meeste fouten een colaatje zou kopen voor de anderen. Kajan had meer fouten dan Jelle en ik opgeteld (2+3<6).
In de avonden zorgden we ervoor dat we ons gemiddelde op 10 potjes poolen per dag hielden, chillden we bij bars met fireshows en de laatste dag is de achterwielclan opgericht.

De 21e zijn we naar Koh Phangan gegaan voor de full moon party en Loi Krathong (een festival waarbij aan het eind van de 12e maanmaand versierde kaarsjes te water worden gelaten om geluk voor het nieuwe jaar te krijgen).
De full moon party was een gekkenhuis, het hele strand stond vol met mensen die aan het feesten waren, de hele zee was het mannentoilet, er stond van alles in de fik en iedereen liep met buckets drank rond. Kortom: genieten.
We zijn van een glijbaan gegaan tussen vuurfakkels door en hebben touwtje gesprongen over een brandend touw. Toen iemand zijn sigaret in het brandstofvat gooide zorgde dat voor een prachtig en enorm vuur dat met zijn warmte zelfs vanaf vijf meter afstand nog pijn deed. Over lagere stukken gingen ook weer mensen heen springen terwijl Jelle mijn slippers redde van de om zich heen slaande vlammen, mijn Birky's hebben brandwonden als herinnering aan een heel mooi feest.
Over Koh Phangan cruiseden we ook met gehuurde scootertjes de zon achterna en na even bijkomen de volgende dag zijn we via Krabbi naar Koh Lanta gereisd, het party paradisland dat nu aan de beurt is om onveilig te worden gemaakt. Over drie nachtjes gaan we naar Koh Phi Phi om daar nog meer te genieten van dat we mogen duiken en daarna is het alweer exit Thailand.

If you this blog in the holes keeps holding, shall i you on the height keeping.